Şevval Kapdan

yüksek uçan kuşuN

plaka okumaya çalışmak ve mide krampları

az kahrımı çekmedin

sen hiç “hiç” oldun mu

kaybın benim için artık hatırladıkça yakıp kavuran bir hasret olmaya başladı. İnsanoğlu unutur derlerdi de, unutmak istemiyorum diye haykırırdım. Unutuyormuş gerçekten. Bazen ne yaşadığımı o kadar unutuyorum ki, bir anda fotoğrafına gözüm çarpıyor ve her şey tekrar yaşanıyor. Tüm duyguları tekrar en baştan yaşıyorum. Çok zaman geçti üstümden. Acısı çok hafifledi. Ama hatırladıkça aynı derecede kavuruyor. Bazen daha fazla bile yakıyor. Yaşanmamış ihtimaller. Kurulan hayaller. Hepsi bir bir insanın kalbine çarpıyor. Seni çok özledim. Seni hissetmeyi çok özledim. O kadar özeldi ki. Her anı, her saniyesi. Keşke yine seni hissedebileceğim bir şans tanısalardı bana. Geçmişe bir günlere dönmek isteseydim. Senin attığın tekmeyi hissettiğim o günlere dönmek isterdim. Seni çok özlüyorum. İçimin yangınında bir nebze olsun söndürmek için rüyama gelmeni bekliyorum annecim

silemem

babamın 4xl gömlekleri ve asker künyesiyle çok havalı gözüktüğümü düşünürdüm çocukken. oldum olası da kombin yapmayı beceremem. benim için güzel duruş içinde kendim gibi hissettiğim kıyafettir. çok güzel olduğunu düşündüğüm bir elbisenin içinde rahat değilsem dikenler batar kollarıma hemen çıkarırım üstümdekini. bugün de öyle bir hüsran oldu. ne elbise bana oturdu, ben ben onun içine yakıştım. gömlek pantolondan devam 👌🏻😍🤍

reklam yokk

bişey yok bişey yok bişey yok